«Όσο περισσότερο η απλή συγκέντρωση και αφήγηση γεγονότων θεωρείται όχι στόχος της ενασχόλησης με την ιστορία αλλά προκαταρκτική εργασία, κι όσο πιο αποφασιστικά απέναντι στη θετικιστική αντίληψη της επιστήμης προβάλλεται το αίτημα για μια παρουσίαση που δε θα είναι άθροιση μεμονωμένων γεγονότων – καθώς αυτή εξαρτάται ουσιαστικά από τις υποκειμενικές ικανότητες, το γούστο και την «κοσμοθεωρία» του ιστορικού -, αλλά προϊόν εφαρμογής της συνειδητής μεθοδικής εργασίας που στηρίζεται στη θεωρητική γνώση, τόσο πιο ξεκάθαρα εμφανίζεται η αυθεντία ως κυρίαρχη κατηγορία στον εννοιολογικό μηχανισμό του ιστορικού»[1].
[1] Horkheimer, Max, «Γενικό μέρος», στο Horkheimer, M., Fromm, E., Marcuse, H.,Αυθεντία και Οικογένεια, Νήσος, Αθήνα, 1995, σ.49.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου