Όταν
η βλάστηση των πρωινών σιωπών
πλαγιάσει
στην ανάσα σου
κι ο παφλασμός του γέλιου σου γίνει
κανέλα σε κόκκινα μήλα
όταν ξεδιψάσεις από νερό και λέξεις
η ξεχάσεις
τον ήλιο
μιας φράσης
κάποιας δύσης
όταν
τα δάχτυλα σου αναπαυθούν
στα μεσημέρια
υπνωτισμένων γάτων
όταν γνωρίσεις
το άδυτο των ματιών σου
κολυμπώντας μ’ένα δελφίνι
τότε θα φύγω
για να σε ξαναβρώ
στο καφέ ενός άλλου Δεκέμβρη, στην απέναντι θάλασσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου