Όλα τα λιμάνια που έφτασα πράσινες λίμνες σχηματίζουν και μια πορεία με υποψία βροχής. Όλα τα γρασίδια των μακρινών πια κήπων των οπωσούν πολιτισμένων πασχαλιών δεν αρκούν να υποννοήσουν καν τη μεταφυσική των αχνογελώντων βλεφάρων σου. Προς τι τα τσιμεντωμένα ποτάμια και οι ιαχές; το παραπέτασμα πασπαλισμένων αρμυρίδων; κάτι από γάτα, σίγουρα, κάτι από άνεμο σαλεμένων εικόνων, κάτι από στάχτη παρασκευάζοντας κορμούς. Βροχή θα γίνω μαζί σου να λουστώ καθώς χαμένη σε άλση τάχα γνώσης θα κατευθύνεις παπαρούνες προς την άνοιξη καθώς η θάλασσα αποτραβιέται από την κοίτη σου. Παρασκευή θα σ' ονομάσω και βιβή μου και τουτού μου και ζωή μου.
2 σχόλια:
Σα μαθητριούλα κάνεις, το ξέρεις; Ρεφορμισμός, το δίχως άλλο.
Προτείνω άμεσο ξεσκόνισμα του Λένιν. Άμεσο όμως, γιατί περνάν οι βδομάδες, θα σωθούν οι Παρασκευές eventually.
Εκτος και αν συνέβη το ευκταίο, οπότε είσαι δύο φορές κατάπτυστος και δε φτάνει ο Λένιν. Εν τοιαύτη περιπτώσει, Νετσάγιεφ...
γνωρίζω τις προς μαθήτριες τάσεις σας, κύριε καθηγητά. Προς τι τα σχόλιά σας; Αφήστε μας να εκφραστούμε, κρυφίως, υπούλως κι εκτονωτικώς. Όσο για τα παρελθόντα ή τα μελλούμενα... μέλι!
Δημοσίευση σχολίου