Στην Άννα Σ.

"Ποιες ειδικές ομοιότητες θεωρούσε υπαρκτές ανάμεσα στη σελήνη και τη γυναίκα;

Την αρχαιότητά της, προηγούμενη και επιβιώνουσα διαδοχικών γήινων γενεών' τη νυχτερινή υπεροχή της' τη δορυφορική της εξάρτηση' τη φωτιστική της αντανάκλαση' τη σταθερότητά της σε όλες τις φάσεις της, ανερχόμενη και κατερχόμενη σε καθορισμένους χρόνους, αυξομειούμενη' την επιβεβλημένη αταραξία της μορφής της' τις ασαφείς απαντήσεις της σε ανεπιβεβαίωτα ερωτήματα' την δύναμή της επί αποκλινόντων και συγκλινόντων υδάτων' την δύναμή της να κάνει να αγαπήσουν, να θανατώσουν, να επενδύει με ωραιότητα, να οδηγεί στην τρέλα, να προκαλεί και να βοηθά την εγκληματικότητα. Το ήρεμο μυστήριο του προσώπου της' την τρομακτικότητα της απομονωμένης κυρίαρχης αδυσώπητης ολόλαμπρης γειτνιάσεώς της' τους οιωνούς της για θύελλα και γαλήνη' το ευερέθιστον του φωτισμού της, της κινήσεώς της και της παρουσίας της' την προειδοποίηση των κρατήρων της, των αποξηραμένων θαλασσών της, της σιωπής της' τη λαμπρότητά της, όταν είναι ορατή' την ελκυστικότητά της, όταν είναι αόρατη".

James Joyce