«ΌΤΑΝ Η ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΦΘΑΣΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΟΠΟΥ ΑΝΑΠΟΔΡΑΣΤΑ Η ΣΚΕΨΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΚΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΟΥ, ΤΟΤΕ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΞΙΧΝΙΑΣΗΣ ΜΙΑΣ ΤΕΤΟΙΑΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΙΣ ΙΣΧΥΟΥΣΕΣ ΓΛΩΣΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ, ΠΡΟΤΟΥ ΟΙ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΜΑΤΑΙΩΣΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΑ».
Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 24, 2007
A. S.
Και που θα βρεις τοπίο να σε λούσει;
θορύβους μακριά – οικεία θέλγητρα κι αρμούς;
αργεί το πέρας: κι όμως πέλαγος
ανέφελο το κύμα κι ο βολβός σου
αριστερά – σκιές και αυταπάτες
και κάποιος άλλος κάπου αλλού αλλιώς να σε κρημνίζει
λίκνισμα των δακτύλων σε τραπέζι
κι επίπληξη το κέρασμα του νόστου
Κι όμως αρνούμαι: εικόνα το νερό σου
κι ερμητικά ποτήρια απρόσκοπτα λαθεύουν
δεν έχει θέση εδώ – θα πω καθίστε
στις νέον εκκλησίες κι επικλήσεις
αναπαυθείτε εσείς, μετακυλίστε την πνοή σας
στης Πατησίων την παρισινή απόληξη του θέρους
τρίτες φορές το σφάλλω δε θα κλίνω
και θα κριθώ στης μετανάστευσης τη γλώσσα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου