τι τ’ όνομα σου είναι πλάνη, απουσία
σιωπή η αποχώρηση
η μοίρα σου να γίνεις τοίχος
στίχος αδιαπέραστος και νεφελώδης
Ύστερα έβρεξε, ύστερα χιόνισε
ύστερα ξημέρωσε
και μ’ άλλα μάτια είδα τον καθρέφτη
και τον έσπασα
Μόνος περπάτησα σε γκρεμισμένες γέφυρες και
πίσω ίχνη αφήνανε οι μέρες μου
και τότε γέλασα
και τρόμαξα απ’ το γέλιο μου
και αποτίναξα το μυστικό
δεν υπάρχει μυστικό
δεν υπάρχει τέλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου