Βι-βή θα τιτιβίζουν ελικόπτερα
οι μέρες δεν περνούν - κατειλημμένες
γιορτής ο λόγος κι όλο μιας απόστασης
ο ψίθυρος απομακρύνει τους ζυγούς
Βι-βή και θα βουλιάζουν καλοκαίρια
τρέμουν τα δάση πνιγηρούς δρυοκολάπτες
των φωτεινών των κυλικείων τα διάφανα
θύρες και κρήνες πίστεψαν το χθες
Βι- βή και τέρμα δρόμου θα καθήσω
κάποιας πορείας μόνος ταξιδιώτης
αναπνοές και κόκκινα παρτέρια θα ποτίσω
αφήνοντας τις νίκες για τους Νίκους
6 σχόλια:
Άπαιχτος! ;)
Πράγματι. Κανένας δε με παίζει (κλαψ, λυγμ!)
Άλλα έχω ακούσει εγώ... και δεν κατανοώ τις κλάψες! :Ρ Εκτός κι αν είναι στημένες, να μας λυπηθούν κάτι τρυφερά χεράκια και ν' αρχίσουν τα χαδάκια! Για πάρτη σου κυνηγέ όπου νά 'ναι θ' αρχίσω να σκαρώνω στιχάκια... μπας και με προσέξεις λίγο. ;)
Πάντα στημένες είναι: πρόληψη. Ως ανθρωπολόγος, πάντως, ανέκαθεν ήμουν υπέρ της επιτόπιας έρευνας.Ως ιστορικός, υπέρ της αποστασιοποίησης. Ως κοινωνιολόγος...εξαρτάται!
Είχα πάντα μια αδυναμία στους κοινωνιολόγους. Έφταιγε ο Σκεύος γι αυτό... Τελικά δεν ήταν τυχαίο. Είναι το δεύτερο εξαρτάται που μου κάνει κλικ, κοινωνιολογικά πάντα! ;)
Καλημέρα σας!
Καλημέρα και σε εσάς glykiκτάτη!
Δημοσίευση σχολίου