Με μια αδιόρατη τάση, ένα βήμα σχεδόν εκτός. Εκτός του κόσμου, εκτός κλίματος, εκτός συζήτησης, εκτός εποχής. Στη φυσική, αν θυμόταν καλά απ' το σχολείο, αυτό το λένε διαφορά φάσης. Οι κακεντρεχείς ρωτούν αν παίρνει κάτι. Οι λίγα γνωρίζοντες γνωματεύουν αιγαιοπελαγίτική καταγωγή, από φημισμένο για την βραδύτητα νησί (η πραγματικότητα λέει:ακριβώς απέναντι). Κάποιος ανέφερε τον Ραν-ταν-πλαν (αυτό να το κρατήσουμε, νόστιμο είναι). Μα το μυστήριο αλλού: εκείνα τα κομμάτια που δε λείπουν αλλά και που δεν κολλάνε. Τίποτα δεν είναι κρυμμένο, κι όμως εικόνα ημιτελής. Κόκκινο κρασί, φιλτροδόχος ταμπακέρα τύπου δεκαετίας '30, διόλου επιβλητική παρουσία, κάτι παλαιόθεν οικείο, τόσο πολύ που δεν το νοσταλγείς γιατί ουδέποτε σου έλειψε. Απορίες. Εν απορία διατελούντες αποχωριζόμαστε ξανά. Μήπως η λύση όμοια με του κλεμμένου γράμματος; Οι πιο απλές ερωτήσεις είναι αυτές που δε γίνονται, δε μας στοιχειώνουν και μας ακολουθούν διαπαντός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου