Μάλλον έπρεπε να πιώ για να θυμηθώ. Να κάνω τη μοιραία αλλαγή από ρακή σε ούζο (επιμένω οτι οι ρακές σε συγκεκριμένο κατάστημα της πλατείας Ελευθερίας είναι νερωμένες). Να ξεχάσω να πληρώσω, να πάρω τα τσιγάρα μου, να πω στον ταξιτζή πού ακριβώς μένω.
Κι όμως τα άνωθεν αναφερόμενα έχουν θετική απόληξη. Μόνο κατόπιν τούτων θυμήθηκα ποιος είμαι που δεν πάω, τί δεν θέλω να κάνω. Και σήμερα, πιο πιωμένος από χτες αλλά και πιο νηφάλιος στην πραγματικότητα, μπορώ να ολοκληρώσω το παζλ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου