Παρασκευή, καλύτερα

Κάπως έτσι λοιπόν η συνέχεια. Να μοιάζει σκηνές περασμένες, σε τραπέζι ακουμπισμένο υπερπέραν. Μόνο εσένα και τίποτε άλλο, χωρίς εμένα πάντα εδώ. Το παγωτό σούπα να γίνεται κι εγώ μάρκα ν' αλλάζω πάλι στα τσιγάρα μήπως και κάποτε συμπέσουμε. Άσπρη κάτασπρη με ίχνη στο χείλος και παλιές κλειστοφοβίες διετείς. Κι ένα πλοίο υπό συστολή. Βουβού - και θ' αρχίσει να πετάει. Στους απότιστους κάκτους και στο φερτό παράσιτο απ' τον αέρα - αυτό τουλάχιστον σε διάλεξε. Βαρηκοϊα. Ηρεμία και νωχέλεια. Φαινομενολογία κι αϋπνίες. Οι λοιποί ας προχωρήσουν θέτοντας τους κανόνες της ζωής τους από το Cosmopolitan κλεμμένους. Ας περιμένουνε να δρέψουν τους καρπούς τους - την ομοιομορφία των δαπέδων. Απέναντι σ' αυτά τα μάτια ησυχία. Μόνο- εδώ- πάλι, αιώνες πριν που σε συνάντησα, Αιόλου και Καταστημάτων Κυριακή, ζέστη και σημειώσεις και παγωτό σούπα, μόνο λίγο νερό θα πάρω. Τη λειψυδρία δεν αντέχουνε τα ζώδια της γης.