από ζυγό σε ζυγό αστοχώ
αλλάζω μάρκες, σκύλους, στοές
κυρίως ανασκαλεύω σύρματα
εκδρομές
κορδόνια
Αιόλου πάλι και φυσάει
κινώντας χέρια-καθρέφτες πλησιάζει
κι ολότελα να φύγει περιμένω
να φύγει τούτη η νύχτα η ξασπρισμένη
να στάζουν Άννες, Πέμπτες και Παρασκευές
στου παγωτού το χειμωνιάτικο ξυλάκι
στα παγωμένα χέρια του γλυκύ
στον παγετό του δώρου σου για τη θυσία
στη στάση τη χαμένη
να κατέβω
2 σχόλια:
κι εγώ να βρίσκομαι Σάββατο μεσημέρι στο Σύνταγμα, με θρύψαλλα του διαμαντένιου πολυελαίου στα μαλλιά μου... να στάζω μούστο τα ξύδια! Κι έπειτα εκείνη. που 3 ώρες από τη ζωή της έχασε.
ΥΓ: Α ΧΑ, λες για την μπάντα??
Κυρία μου!Κάθε νέα συνάντηση μαζί σας με κάνει όλο και πιο νέο. Προτού επιστρέψω στο δημοτικό θυμίστε μου να σας στήσω έναν αδριάντα...
Δημοσίευση σχολίου