Το 2008 τον βρήκε στο κρεββάτι περιμένοντας - κι ο ίδιος δεν ήξερε τί. Όχι ένα θαύμα, ούτε οτιδήποτε το εξωφρενικά σημαδιακό ή φανταστικό. Κάτι διαφορετικό. Ύστερα πέρασε τη γνωστή γρίππη των γεννεθλίων του - παράδοση πια. Τώρα, κατά ένα έτος μεγαλύτερος, στην ίδια θέση ακόμα, να περιμένει. Έχει κλείσει τα παράθυρα, την τηλεόραση και καμιά φορά και τα μάτια του και περιμένει. Εντωμεταξύ έγιναν φίλοι. Ίσως κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Δίπλα του έπεφταν άνθρωποι. Από προδοσίες ή απο συνήθεια. Κι εκείνες οι τυχαίες συναντήσεις με πρόσωπα που κάποιες στιγμές ήταν αλλιώς τον προκαλούν να σκεφτεί αυτά που δεν πραγματοποίησε, στόχους μελλοντικούς ετών περασμένων μα όχι ξεχασμένων. Θα βγάλει το σκύλο βόλτα και θα αποφασίσει. Ως αύριο θα έχει παρέλθει ην διορία που έβαλε στον εαυτό του εδώ και σχεδόν μια δεκαετία.
4 σχόλια:
Χρόνια πολλά Κυνηγέ...
Κυνηγέ μου γλυκέ! Χρόνια σου πολλά! Τα καλύτερα δεν τα 'χουμε ζήσει ακόμα... Δεκαετία ε; Κι εγώ κάπου εκεί την έχω τη διορία. Άντε φέτος παρέα θα πραγματοποιήσουμε όνειρα και στόχους! Κράτα με να σε κρατώ, ν' ανεβούμε το βουνό... λέει ο λαός, ο πάνσοφος! ;)
Πού 'σαι κυνηγέ;
Ελπίζω να είσαι καλά... και να έχεις εξαφανιστεί για καλό λόγο! ;)
Δημοσίευση σχολίου