11Β

ΕΝΑ

ατέρμονα διαπορώ τα στίγματα της λήθης

καθώς

στις πρωινές ανάπαυλες εμπρηστικά προφέρω

φθόγγους αδάμαντες σε μυστικές υδρορροές

είναι απλώς μια παύση επικίνδυνη

σκέφτομαι καθώς πνίγω απορίες

είναι απλώς ένας σφιγμός βροχής σ ένα μπαλκόνι

κι απέναντι μου γνέφουν νεκροθάφτες

περίτεχνα τους προσπερνώ και πλήττω

σε προσωπεία οινοπνεύματος διυλίζω

νομίσματα μισά κι ατέρμονα τασάκια

μνημοβατώ αστόχως κι αποδέχομαι

μαύρο μελάνι και διάπυρες ομίχλες

ώσπου

ν αποχωρήσει κι αυτός ο πλάγιος λόγος

και μ άλλα μαύρα να ποτίσω τα μαλλιά σου

ΔΥΟ

η απορία της αφής μου στο λυκόφως

άφευκτες αρμονίες θα χαράσσει

πλοηγός αδιάλλακτος σε λίμνες θνήσκουσες ανείδωτες

πρωινών ξεθυμασμένων σ άλλους δρόμους

ωδές στα προσωπεία των επάλξεων θα λάμνω

στων περασμάτων της αποπληξίας φύλακας

και στων λεωφορείων τους τριγμούς

θ απλώνεται στο βάθος του καινού ο τρόμος των λεπτών

κι εγώ που τίκτω έδαφος λευκών αναρωτήσεων

ανάγλυφα θα παροδεύσω τους αιώνες μου

ώσπου την άστοχη στιγμή απέριττα καθώς θα πνίγω

θ ανθίσω χέρια να μου στέργουν το λυκόφως

να μου διαρρηγνύουν τις σιωπές τις απολήξεις

να μνημονεύουν το ροδόνερο κι αυτού του απροσπέλαστου

ΤΡΙΑ

δεν είναι καιρός για στίξεις

ούτε για ένρινους βηματισμούς

έξω υδρόπτερα σταθμοί και άλση

διαχωρίζονται αφετηρίες και περικοπές

είναι η ώρα ανεπαίσθητης απόδοσης

λυγμός των φρένων θραύσματα εριστικών ακροάσεων

η ώρα της ερωτημένης παλινδρόμησης

των μυστικά συγκοινωνούντων δοχείων νυκτός

ώρα της προσταγής και της αντίστιξης

στους άερους δρόμους να ξεφύγω ακίνητος

στις αποδράσεις του κενού άφατος λύκος

ίχνη σημεία κατεδάφισης αδιαλείπτων πυρπολώ

πυροκροτώντας νέφη και κολλώδεις επικλήσεις

τοπίο δέρματος είναι καιρός

τοπίο φαρμακού

ασχημάτιστα θα διασχίσω άγγελος δίχως μήνυμα

παρεκτός σκότους

παρεκτός ρόδου

παρεκτός Σοφίας