Παρασκευή, Απριλίου 06, 2007

ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΠΑΤΙΚΩΣΑΜΕ ΚΙ ΑΥΤΟ

Πάσχα… Για εσάς δηλαδή. Εδώ οι αντίχριστοι με τα λαϊκά κράτη τους, μας βάλανε μάθημα εώς και σήμερα. #$%$&
Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά, ο άλλος ο καταραμένος με παίρνει τηλέφωνο και καλά μες στην απόγνωση να μου πει ότι στον Αγ. Κωνσταντίνο έχει 17χλμ ουρά και η ελληνική τηλεόραση δείχνει τα Κατά Ιωάννην του Bach και είμαι σίγουρη ότι θα το παρουσιάζει ο Κωστάλας! Το καλύτερό μου! Πόσο μου έχει λείψει η φωνή του… “Τριπλό άξελ”, “please switch off your mobile phones…” και το καλύτερο: «Σε λίγα λεπτά θα απολαύσουμε την Κέχελ 40 του Μοοοοοοοόζαρτ» Αχ Alexis…
Μέσα στο γενικό πνεύμα απόγνωσης που επικρατεί στο πανεπιστήμιό μας, αποφάσισα να μοιράζω κουνέλια. Σοκολατένια, μην τρελένεστε! Από χθες λοιπόν τα σπίτια μας έχουν γεμίσει κουνέλια και σιτιζόμαστε μόνο με σοκολάτα. Στο μάθημα σήμερα ήμασταν έξι άτομα, ο καθένας με ένα κουνέλι στο χέρι και μασουλούσαμε τ’αυτιά τους.
Εδώ λοιπόν, προκύπτει το πρόβλημα με τα κουνέλια. Θες να φας μόνο τ’αυτιά τους! Έτσι, μέσα στο ψυγείο μου, βρίσκονται μέχρι στιγμής τουλάχιστον 5 κουνέλια χωρίς αυτιά και μέχρι τη Δευτέρα σίγουρα θα έχουν γίνει περισσότερα. Φρικιαστικό! Σκέφτομαι τα κουνέλια στο Inland Empire και δε μπορώ να κοιμηθώ.
Αποφάσισα να σπάσω τη γκίνια, αγοράζοντας για τους τρεις γείτονες μου σοκολατένια κοτόπουλα αυτή τη φορά. Ο man όμως που πουλάει τα κουνέλια δεν είχε κοτόπουλα κι έπρεπε να πάω στην πατισερί της πλατείας… Βλέπω τρεις αφράτες κοτούλες γεμάτες καραμέλες μέσα και λέω στη χοντρούλα «Βάλε τρεις». Με κοιτάζει με έκπληξη κι επαναλαμβάνει «Trois ? Vous êtes sure ? ». Σκέφτηκα πόσο κακό κάνει η καρτεσιανή κουλτούρα στον άνθρωπο και αναρωτήθηκα γιατί να μην είμαι σίγουρη δηλαδή; «Ναι, τρεις.» της λέω. Εδώ έχουμε φάει ένα δάσος κουνέλια σε τρεις κότες θα κολλήσουμε? Αρχίζει λοιπόν να τις βγάζει από τη βιτρίνα με το γάντι, να τις βάζει σε πολύχρωμα κουτάκια, κορδελίτσες κτλ κτλ. Βγάζω το πορτοφόλι. «50 ευρώ» μου λέει! Σαλτάρω. Έχω μείνει ακροκέραμο. Ούτε 10 κουνέλια δεν κάνουν τόσο… Τί να κάνω, τα σκάω και τραβάω για το σπίτι.
Γράφω τώρα, έχοντας τα τρία αυτά αρχίδια απέναντί μου, να λένε πως τα κουνέλια είναι καλύτερα και πως οι κότες δεν έχουν αυτιά κι επίσης πως θα φάνε μόνο τις ουρές!!! Θέλω να τους σκοτώσω μπουκώνοντάς τους κώλους κουνελιών, συγκρατούμαι και κλείνω εισιτήρια για Λυόν.
Καλή Ανάσταση λοιπόν, τα λέμε από Τρίτη!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ πολύ! Κολακευτικότατο. Αν θέλετε όμως, καλό θα ήταν ν'αναφέρετε και την πηγή. Χρόνια πολλά

ιωάννα της λωραίνης είπε...

Αγαπητή μου (ξέρεις εσύ), μικροί είμαστε ακόμα, θα μάθουμε. αρκεί να βρούμε κανέναν τυφλοσούρτη πρόχειρο (έμμεση έκκληση για ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑ)
Φιλούθια